“Μόριμος, ο πένθιμος
επισκέπτης του θέρους”
[της Γεωργίας Γάλλου] Φιλόλογος, MEd., διευθύντρια Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Καλαμάτας
Πριν από καιρό είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι μία από τις ομιλήτριες για την ποιητική συλλογή της καλής μου φίλης και εξαιρετικής βιολόγου, Κορνηλίας Καδόγλου. Η μούσα της ποίησης την ξεχώρισε και την προίκισε με το τάλαντο, το χάρισμα να υπηρετήσει τον ποιητικό λόγο. Η Κορνηλία με τη σειρά της δεν το καταχώνιασε αυτό το τάλαντο, δεν το έκρυψε. Ειρήσθω εν παρόδω, η Κορνηλία διακατέχεται από αγάπη για το συνάνθρωπο, όχι μόνο εξαιτίας του επαγγέλματός της ως βιολόγου στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, αλλά και λόγω του χαρακτήρα της. Ο χώρος της επιστήμης που σπούδασε, η Βιολογία και ο χώρος της δουλειάς της, Νοσοκομείο Καλαμάτας, δε λειτούργησαν ως εμπόδιο στο να εξωτερικεύσει μέσα από τις ποιητικές της συλλογές τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο. Αντίθετα, μάλιστα, όπως έγινε μέσα από την πρώτη της ποιητική συλλογή το 2011, «Οι πινελιές της νιότης» και όπως συμβαίνει και τώρα, δε δίστασε να μοιραστεί τις σκέψεις της και τα βιώματά της με το ευρύτερο κοινό. Από τη στιγμή που πήρα το βιβλίο της στα χέρια μου εντυπωσιάστηκα από την επιλογή του εξωφύλλου, το μαύρο χρώμα και τη φωτογραφία ενός σκαθαριού. Πρόκειται για το σκαθάρι με το όνομα Μόριμος, ο πένθιμος. Πρώτη μου κίνηση να μάθω για αυτόν. Είναι, λοιπόν, ένα σκαθάρι που ταξιδεύει, μεταναστεύει για να βρει το ταίρι του, με γερά πόδια, κεραίες μεγάλες και προτεταμένες, τρίχωμα ανοιχτό γκρι, που φαίνεται ασημένιο με τέσσερις μαύρες βούλες στα έλυτρα. Από την κεντρική Ευρώπη φτάνει στη Νότια Ευρώπη.Το 2020 εμποδίζει την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Σιμπίου-Πίτεστι στη Ρουμανία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε τις ανησυχίες της σχετικά με την επίδραση που θα είχε το έργο του αυτοκινητόδρομου στο κολεόπτερο Morimus Funereus (Μόριμος ο πένθιμος). Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή, Μόριμος ο πένθιμος, ξεχώρισα τη λιτότητα και δωρικότητα, την εικονοπλασία, την αμεσότητα, τη συμπύκνωση, «Ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμπύκνωση» κατά τον Κωστή Παλαμά. Συνδυάζει με μαεστρία, θα λέγαμε, συναισθήματα και σκέψεις. Μας επέλεξε να μας κάνει κοινωνούς των μύχιων σκέψεών της και των συναισθημάτων της. Διαβάζοντας το βιβλίο της διαπιστώνει κανείς ότι κινείται στην περιοχή του συναισθήματος και των συναισθηματικών καταστάσεων και συγκεκριμένα του Έρωτα. Ο μόριμος είναι έρωτας, είναι επισκέπτης του θέρους, ταξιδεύει, γιατί ο έρωτας ταξιδεύει μέσα στο χώρο και στο χρόνο, ο έρωτας μας ταξιδεύει πάντα… Ο έρωτας στα ποιήματά της είναι προσμονή, αναζήτηση, εγκράτεια, καταστροφή, τρυφερότητα, ουράνια εξορία, θρίαμβος, ακάνθινο στεφάνι, πόθος, πάθος, πόνος, μετουσίωση, αγάπη, δημιουργία… Ο Έρωτας είναι πάντα γραμμένος στην ποιητική της συλλογή με κεφαλαίο Ε. Υπάρχουν δύο άλλες λέξεις εκτός από τον Έρωτα που γράφει με κεφαλαίο γράμμα η Κορνηλία,τη λέξη Δημιουργία καιτη λέξη το Όλο μας. Χαρακτηριστικά αναφέρει: Κι έπειτα μαζί να φτιάξουμε το σύμπαν σε μια νέα Δημιουργία, από το μηδέν σου στο Όλο μας. Ο Έρωτας είναι Δημιουργία, μια νέα Δημιουργία… είναι το Όλο μας. Έχει, λοιπόν, η Κορνηλία ένα μοναδικό τρόπο μέσα από τις λέξεις να παράγει ποιήματα, τα οποία μας αγγίζουν, μας διαπερνούν, γιατί όλοι κάπου, κάποτε έχουμε ερωτευτεί, έχουμε πονέσει από έρωτα, έχουμε δημιουργήσει από έρωτα… Καλοτάξιδη, λοιπόν, Κορνηλία, η ποιητική σου συλλογή και οι στίχοι σου να αγγίξουν όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους! ■
