Του Κώστα Κορομηλά
Ήθελα μετά από πάρα πολύ καιρό να πιστέψω σε μια καινούργια φωτογραφική μου δημιουργία. Νιώθοντας απίστευτη ευθύνη για τις φωτογραφίες μου, εμπνεύστηκα εικόνες από την αρχαία Ιθώμη. Εντυπωσιασμένος από τις άψυχες πέτρες που στέκουν επιβλητικά μέσα στο χώρο ζώντας αρμονικά με τη φύση στο ρόλο του «συντρόφου» σε ένα μεσογειακό αλώβητο περιβάλλον. Περιπλανήθηκα στα δημόσια και ιερά αυτά οικοδομήματα, προσπαθώντας να δώσω ζωή στις εικόνες μου, δημιούργησα φωτογραφίες με αυτές τις πέτρες που στέκουν αγέρωχες ενάντια στη φθορά του χρόνου τόσους αιώνες ανάμεσα στη γη και στον ουρανό.
Έτσι, λοιπόν, αναρωτήθηκα αν μπορούσα και εγώ με το δικό τρόπο να σεβαστώ τον πολιτισμό, τη θρησκεία και τον αθλητισμό που κάποτε λάμβανε μέρος και ανθούσε εκεί. Αποφασισμένος να συνεισφέρω τις δικές μου εικόνες στο βωμό μιας ανθρώπινης προσπάθειας, για τον πάνω απ’ όλα προσωπικό μου φίλο Γιώργο Λαζαρίδη (αθλητή του τένις με αμαξίδιο), θα διαθέσω όλα τα έσοδα της έκθεσης στην προσπάθειά του για συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Πέτρος Θέμελης σχολιάζει για τις φωτογραφίες του Κώστα Κορομηλά
Οι εικόνες του φωτογράφου δημιουργού Κώστα Κορομηλά περιλαμβάνουν όψεις των μνημείων της Αρχαίας Μεσσήνης, είναι προϊόντα της δικής του αποκλειστικά διερευνητικής και συναισθηματικής ματιάς. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του δεν αποτελούν απλώς τεκμήρια του πολιτιστικού παρελθόντος μας, αλλά έργα τέχνης αυτές καθεαυτές. Στην αξιολόγησή τους συμβάλλει, αφενός, το άκρως σημαντικό θεματολόγιο και, αφετέρου, η ποιότητα των λήψεων και των εκτυπώσεων. Παίζουν ακόμη το ρόλο τους τα όρια των εικόνων του, ο χρόνος έκθεσης στο φως και η πρωτότυπη γωνία λήψης.
Σημαντικό στοιχείο της ποιότητας είναι οπωσδήποτε η απόδοση του παιχνιδιού φωτός και σκιάς πάνω στις ραβδώσεις των κιόνων, στα τείχη, στις πέτρες, καθώς και οι απέραντοι συννεφιασμένοι ουρανοί του. Επικαλούμενος όρους της σημειολογίας μπορείς να υποστηρίξεις ότι η φωτογραφία (η εικόνα) είναι το «σημαίνον», ενώ το μνημείο είναι το «σημαινόμενον». Για να κερδίσει ο φωτογράφος μιαν όψη του «σημαινόμενου» ελκυστική, πρωτότυπη και διαφορετική από τις κοινότυπες και καθιερωμένες απορρίπτει τη συνήθη οπτική γωνία, προχωρά σε λήψεις από πάνω, από κάτω, από πίσω ή από πολύ κοντά, αποκαλύπτοντας μπροστά σου ένα νέο πλουσιότερο και πολυπλοκότερο κόσμο, έναν κόσμο που μέσα από την κάμερα, με τη βοήθεια των φακών, των διαφραγμάτων, των φίλτρων και των χημικών, μεταμορφώνεται και διασπάται σε φωτογραφίες, σε «σημαίνοντα». Στις φωτογραφικές δημιουργίες του, οικοδομήματα και τοπία της Αρχαίας Μεσσήνης επαναφορτίζονται, αποκτούν καινούργιο νόημα πέρα από διακρίσεις μεταξύ ωραίου και άσχημου, αληθινού και ψεύτικου, χρήσιμου και άχρηστου.
Συνάμα, με την οριοθέτηση των θεμάτων σε συγκεκριμένο πλαίσιο και την αποκοπή τους από το συναφές περιβάλλον, δημιουργούνται νέα ερεθίσματα και συνειρμοί στο θεατή. Η γραμμή των πλαισίων του στις φωτογραφίες διαχωρίζει το μέσα από το έξω και εστιάζει στις μορφές που δημιουργούνται μέσα από αυτή τη γραμμή. Το πλαίσιο περικλείει εκείνα τα πράγματα για τα οποία ενδιαφέρεται εντόνως ο φωτογράφος και σου μεταδίδει τη δική του σχέση με αυτά.
Η κατανόηση, ωστόσο, των εικόνων εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το δικό μας υποκειμενικό τρόπο θέασης, αρκεί να συλλάβουμε τα οπτικά σήματα που αυτές εκπέμπουν. Η φωτογραφία παραπέμπει στο παρελθόν μέσω των σωζόμενων καταλοίπων που απεικονίζει, αλλά και στο παρόν και στο μέλλον, μέσω ενός υπαινιγμού που διαφαίνεται πίσω από την παγωμένη εικόνα τους. Ακόμη και οι φωτογραφίες που φαίνονται αθώες δεν είναι ουδέτερες διατυπώσεις, σου υπενθυμίζουν ότι έχεις ένα άκρως σημαντικό παρελθόν που βαραίνει αβάστακτα και υπογραμμίζουν την ευθύνη σου απέναντί του, ωθούν σε άμυνα ενάντια στη βαρβαρότητα, την αμουσία, την αυθαιρεσία, την ασυδοσία, τις ληστρικές αρπαγές και φυγαδεύσεις των τέχνεργων, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την εγκατάλειψη και τη φθορά των μνημείων.
Πέτρος Θέμελης
Leave feedback about this