του Πέτρου Α. Τσώνη
Με χαρά ακούσαμε πέρσι από τα χείλη των κυβερνώντων ότι από την αρχή του χρόνου όλα τα καταστήματα εστίασης θα ήταν υποχρεωμένα να προσφέρουν μόνο σφραγισμένα μπουκαλάκια με λάδι στους πελάτες τους.
Ήταν ένα σοφό μέτρο που θα βοηθούσε τους ελαιοπαραγωγούς, αλλά θα γλίτωνε και τους καταναλωτές από τις κάθε είδους απατεωνιές και λαμογιές.
Ο καινούργιος χρόνος ήρθε, το πρώτο τρίμηνό του τελείωσε, όμως το μέτρο κατά κανόνα δεν εφαρμόζεται.
Ελάχιστα μαγαζιά της Καλαμάτας συμμορφώθηκαν με το νόμο, ενώ κάποιοι κάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα, αν τους ζητήσεις λάδι εμφιαλωμένο.
Και να πει κανείς ότι θα το έδιναν τσάμπα, ότι θα το χάριζαν; Ο νόμος λέει ότι τα 50 ml μπορούν να χρεωθούν ένα ευρώ.
Ας ελπίσουμε ότι το πρώτο τρίμηνο ήταν αρκετός χρόνος για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Αν, παρ’ όλα αυτά, δεν το καταλάβουν, ας αναλάβουμε, επιτέλους, κι εμείς δράση. Ας ζητάμε επίμονα εμφιαλωμένο λάδι στο τραπέζι μας. Ας καταγγείλουμε τους παραβάτες. Όμως, και οι Αρχές οφείλουν να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στους παραγωγούς και τους καταναλωτές.
Κι αφού λέμε για λάδι, να επισημάνουμε ότι με τέτοια φορολογία δύσκολα θα καταφέρουν να επιζήσουν οι ελαιοπαραγωγοί μας, εκτός κι αν η Πολιτεία τούς θέλει μόνιμα φοροφυγάδες.
Υ.Γ. Με χαρά πληροφορηθήκαμε ότι το υπουργείο Υγείας της Αμερικής αποδέχτηκε την πρόταση που είχε υποβάλει ο καθηγητής Προκόπης Μαγιάτης κι έτσι 100 Αμερικανοί θα εφαρμόσουν διατροφή με μεσσηνιακό ελαιόλαδο, για να διαπιστωθούν οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Πρόταση που λίγους μήνες πριν είχε απορριφθεί από την ελληνική Πολιτεία!
