του Πέτρου Α. Τσώνη
Χωρίς εκπλήξεις – αν εξαιρέσουμε την ισοπαλία της Μεσσήνης – κύλησαν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στη Μεσσηνία. Δεν ξέρω να βοήθησε και η οικονομική κρίση, πάντως ήταν από τις πιο ήσυχες εκλογές που έχουμε ζήσει από τη Μεταπολίτευση. Χωρίς πολλή χαρτούρα, χωρίς κόρνες και συγκεντρώσεις, χωρίς νεύρα και αψιμαχίες. Ρίχνοντας μια ματιά στα προγράμματα των υποψηφίων, τα βρήκα αρκούντως ρηχά και επίπεδα, χωρίς νεύρο, χωρίς διεκδικητικό πλαίσιο, χωρίς προτάσεις και όραμα για τις επόμενες δεκαετίες. Δεν είδα σοβαρές προτάσεις για τη διαχείριση των σκουπιδιών, για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, για τη διαχείριση των αγροτικών μας προϊόντων, για τον τουρισμό. Από την άλλη πλευρά, είδα αρπακολατζίδικες προτάσεις, φανφάρες και παλαιοκομματικές υποσχέσεις, που ξεχάστηκαν την επομένη της εκλογής. Είδα και μια αλαζονεία στους υποψηφίους, λες και τους παρακαλέσαμε να μας σώσουν. Ένας, μάλιστα (και δεν είναι μόνος), δήλωσε ότι είναι εραστής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Βιαστής μπορεί να είναι, εραστής μεγάλη κουβέντα. Τέλος πάντων, αυτοί μας έτυχαν, με αυτούς θα πορευτούμε την επόμενη πενταετία (ελέω Ραγκούση), να τους χαιρόμαστε και να τους αγαπάμε. Όσο για τις ευρωεκλογές, μόνο τέτοιες δεν ήταν. Ανάθεμα κι αν ψήφισε κάποιος βλέποντας μπροστά του την Ευρώπη! Αν δε χορτάσατε εκλογές, μην ανησυχείτε, η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας λήγει σε λίγους μήνες.
