Ο τσιγγάνος Β. Θεοδωρόπουλος από τον Άρι, που αναπαράγει άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια
Έχει εφτά παιδιά. Έχει, όμως, και μία φοράδα, ένα γαϊδουράκι και ένα μουλαράκι, που και αυτά είναι σαν παιδιά του! Είναι ο τσιγγάνος Βασίλης Θεοδωρόπουλος, από τον Άρι. Είναι ο «τελευταίος των Μοϊκανών», από τους μοναδικούς στη χώρα που συνεχίζουν να αναπαράγουν, «από αγάπη και όχι για να κονομήσουμε», τα ξεχωριστά αυτά ζώα.
Η πρώτη εντύπωση από τη γνωριμία με τον Βασίλη Θεοδωρόπουλο είναι θετική. Περιποιημένος, ευγενής, βιοπαλαιστής, με γνώση της ζωής. Όταν, όμως, τον δεις να μιλάει με τα ζώα του, όταν ακούσεις να αναφέρεται σε αυτά, διαπιστώνεις ότι δεν πρόκειται απλά για έναν καλό, αλλά για έναν ξεχωριστό άνθρωπο.
Το πόσο ξεχωριστός είναι σου το δείχνουν το γαϊδουράκι του, η φοράδα του και το μουλάρι του. Και μόνο να τον ακούσουν να πλησιάζει, αρχίζουν να χλιμιντρίζουν, ενώ όταν φτάσει κοντά τους και τα χαϊδέψει στο λαιμό, εκείνα παραδίδονται στο αφεντικό τους.
«Το ζώο είναι η ζωή μου όλη», μας λέει ο Βασίλης Θεοδωρόπουλος και συνεχίζει: «Άμα δεν πάω τουλάχιστον δυο-τρεις φορές τη μέρα να τα δω, να τα καμαρώσω, δεν είμαι καλά. Και εκείνα, όμως, έτσι νοιώθουν. Τα ζώα καταλαβαίνουν ποιος τα αγαπάει και ανταποδίδουν».
Σήμερα έχει μια φοράδα, που είναι έγκυος στον ένατο μήνα και θα γεννήσει έπειτα από δύο μήνες περίπου, ένα μουλαράκι ενός έτους και ένα γαϊδούρι.
Είναι από τα ελάχιστα ζώα που έχουν απομείνει στη Μεσσηνία. Εξαιτίας του αυτοκινήτου, τα άλογα, τα μουλάρια, τα γαϊδούρια έχουν γίνει πλέον είδος προς εξαφάνιση, σε όλη τη χώρα, μάλιστα, και όχι μόνο στην περιοχή μας. Η διάνοιξη δρόμων παντού, σε βουνά, σε δάση, σε ποτάμια, έχει εκμηδενίσει την αναγκαιότητα αυτών των ζώων. Επιπλέον, όμως, ακόμη και να ήθελε κάποιος να κρατήσει το γαϊδουράκι ή το μουλαράκι του, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μετακινείται με αυτό, αφού τα αυτοκίνητα στους δρόμους είναι κίνδυνος- θάνατος για οποιονδήποτε άλλο επιχειρήσει να κινηθεί σε αυτούς.
«Τα ζώα σπάνεψαν, τελείωσαν», μας λέει ο Βασίλης Θεοδωρόπουλος και προσθέτει: «Το αμάξι τα τελείωσε. Παλιά εδώ στη Μάνη είχαμε και χίλια μουλάρια. Μέχρι να φτάσεις στον Κάμπο της Αβίας έβλεπες αμέτρητα ζώα. Κάνανε δουλειές, με αυτά έβγαζε ο κόσμος λεφτά για να ζήσει. Πάνε, όμως, πάνω από 15 χρόνια που άρχισαν να σβήνουν. Όσο ανοίγανε οι δρόμοι, τόσο τελειώνανε τα ζώα. Τώρα, το πολύ να υπάρχουν 2-3 μουλάρια σε όλη την περιοχή, σε απόσταση 150 χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Μόνο μερικά αλογάκια υπάρχουν».
Στη Μάνη, όπου το ανάγλυφο είναι τραχύ, υπήρχαν πιο πολλά μουλάρια, «γιατί είναι πιο γερά, πιο σταθερά», σημειώνει. Αντίθετα στον Άρι και ευρύτερα στον κάμπο της Μεσσηνίας, τα ζώα ήταν ελάχιστα, γιατί η αναγκαιότητά τους δεν ήταν μεγάλη.
Σήμερα ένα γαϊδουράκι κοστίζει από 100 μέχρι 300 ευρώ, μας λέει ο Βασίλης Θεοδωρόπουλος, ενώ ένα άλογο γύρω στα 500 ευρώ. Παλιά τα γαϊδούρια και τα μουλάρια ζούσαν μέχρι 30 χρόνια περίπου, προσθέτει, ενώ σήμερα, που δε δουλεύουν όπως δούλευαν τότε, μπορεί να φτάσουν μέχρι τα 40 χρόνια.
Πάντως, τονίζει ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει να αναπαράγει ζώα, «εγώ δεν κάνω πια αναπαραγωγή, τελείωσε. Να γεννήσει η φοραδούλα, να το βαστήξω και εκείνο και τέλος. Και να χαρίσεις σήμερα σε κάποιον ένα άλογο δεν το παίρνει, πάνε, έσβησαν. Ο κόσμος τότε είχε ένα χόμπι, αλλά τελείωσαν αυτά. Μπορεί τώρα να σου πει ο άλλος “πάρε και λεφτά” για να ξεφορτωθεί την ευθύνη».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε κάποιο από τα παιδιά του ασχολούνται με τα ζώα, «ούτε να τα δούνε θέλουν. Έχουν τα αυτοκινητάκια τους, το αγροτικούλι τους, κάνουν καμιά μαναβική, κανένα παλιοσίδερο, πού να νοιαστούν για τα ζώα».
Παρ’ όλα αυτά, ο Βασίλης Θεοδωρόπουλος δηλώνει «άρρωστος» με τα ζώα του και δεν προτίθεται να τα αποχωριστεί. Έχει μαζί τους τόσο ισχυρό δεσμό αγάπης, που ούτε τα χρόνια ούτε άλλες δυσκολίες θα μπορέσουν να τον σπάσουν…
