ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟ
Του Σταύρου Χ. Μαρτίνου
Όσο μου μιλούσε ο Γιώργος Δρακόπουλος για τις παραλίες της Μεσσηνίας με τα καταγάλανα νερά, άλλες με ψιλή άμμο, άλλες με βοτσαλάκι, άλλες κρυφές, άλλες προστατευμένες από τους ανέμους και τα θαλάσσια ρεύματα, η φαντασία μου είχε ήδη φύγει… Είχε ανέβει στο ιστιοπλοϊκό του Γιώργου και πήγαινε από παραλία σε παραλία. Και εκεί που ένιωθε ότι βρίσκεται στην καλύτερη, έπλεε μετά στην επόμενη και συνειδητοποιούσε ότι η ομορφιά αυτού του τόπου δεν έχει τέρμα…
Ελάτε κι εσείς για μια θαλάσσια περιήγηση μέσα από τις περιγραφές του Γιώργου και αφήστε τη φαντασία σας να τρέξει, να νιώσει τη δροσιά της θάλασσας και την ομορφιά του τοπίου. Και όταν θα έχετε το χρόνο, επιλέξτε ποιες από τις παραλίες που μας προτείνει ο Γιώργος θα επισκεφθείτε. Όχι, δε χρειάζεται ιστιοπλοϊκό για να φτάσετε σε αυτές, ο κυβερνήτης μας μάς μίλησε κυρίως για τις παραλίες στις οποίες υπάρχει και οδική πρόσβαση…
Πριν, όμως, ξεκινήσουμε τη θαλάσσια περιήγηση μια διευκρίνιση, για να προλάβουμε και τυχόν παρεξηγήσεις: Λέγοντας ότι ο Γιώργος Δρακόπουλος μας ξεναγεί στις καλύτερες παραλίες της Μεσσηνίας, εννοείται ότι αναφερόμαστε σε μερικές από τις καλύτερες. Για να αναφερθούμε σε όλες χρειάζεται να πιάσουμε όλες τις σελίδες του περιοδικού…
Να κάνουμε, φυσικά, και την απαραίτητη σύσταση: Ο Γιώργος Δρακόπουλος είναι εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας και κυβερνήτης του αγωνιστικού σκάφους Blue Line, που τρέχει με τη σημαία του Ναυτικού Αθλητικού Συλλόγου Καλαμάτας «Αίολος».
Τώρα ο λόγος στον Γιώργο: «Ξεκινώντας θέλω να σημειώσω ότι οι αγαπημένες παραλίες εμάς των ιστιοπλόων μερικές φορές είναι διαφορετικές από τις αγαπημένες παραλίες όσων ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο ή τη μηχανή. Κι αυτό επειδή για να προσεγγίσει ένα σκάφος σε μια παραλία, χρειάζεται να είναι βαθιά τα νερά, να υπάρχει προστασία από το κύμα και τον καιρό. Θα σας προτείνω, λοιπόν, παραλίες που είναι δυνατό να προσεγγίσει ένα σκάφος. Επιπλέον, όμως, θα σας προτείνω παραλίες που δεν μπορώ να πάω με το σκάφος μου, αλλά είναι εξαιρετικές για τους επισκέπτες που ταξιδεύουν με το αυτοκίνητό τους.
Ξεκινώντας από την Καλαμάτα και προς τη δυτική πλευρά του Μεσσηνιακού Κόλπου συναντάμε εκπληκτικές παραλίες δυτικά της πόλης, στην Μπούκα της Μεσσήνης, στην Ανάληψη, στη Βελίκα, στο Πεταλίδι, στους Χράνους, στον Άγιο Ανδρέα. Και φτάνουμε στα Περούλια της Κορώνης. Λόγω αβαθών είναι δύσκολο να προσεγγίσει κάποιος με ιστιοπλοϊκό, αλλά πηγαίνοντας κανείς προς Κορώνη, Φοινικούντα, Μεθώνη, αξίζει να κάνει στάση για μια βουτιά. Η παραλία αυτή είναι οργανωμένη, έχει ψιλή άμμο, έχει ξαπλώστρες, έχει μπιτς μπαρ και ταβέρνες. Και από τις απογευματινές ώρες και μετά, επειδή έχει απόκρημνο όγκο από πάνω, έχει και ίσκιο παντού.
Μετά, προσπερνώντας την Κορώνη, στην πίσω πλευρά του Κάστρου, νότια, υπάρχει μια από τις καλύτερες παραλίες του Μεσσηνιακού Κόλπου και από άποψη νερών και από άποψη εικόνας. Είναι η παραλία Ζάγκα. Συνδυάζει την πολύ καθαρή θάλασσα, μιας και κοιτάει το πέλαγος, είναι ακρωτήρι, δεν είναι μέσα στον κόλπο. Έχει ψιλή άμμο, είναι από πάνω της το Κάστρο της Κορώνης και η Ελεήστρια, δηλαδή το σκηνικό είναι πολύ ωραίο. Επίσης, υπάρχει ταβερνάκι και ξαπλώστρες για να καθίσει κάποιος να “φάει” τη μέρα του. Αυτή η παραλία είναι ιδανική για να πιάσει ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, ακόμα και να διανυκτερεύσει άμα θέλει, γιατί είναι πλήρως προστατευμένη το καλοκαίρι από τους μαΐστρους, τους βόρειους ανέμους, έχει πολύ καλό αγκυροβόλιο, ενώ και το τοπίο είναι μαγευτικό.
Ακολουθεί δυτικά η παραλία Μεμί, που ουσιαστικά είναι η συνέχεια της παραλίας Ζάγκα. Είναι ακριβώς ίδια παραλία και τα ίδια νερά, με τη διαφορά ότι απομακρύνεται το Κάστρο και η πίσω πλευρά είναι πιο επίπεδη, με αποτέλεσμα να περνάνε κάποιες ριπές του μαΐστρου και να γίνεται το μέρος ιδανικό για σερφ και ιστιοπλοΐα με μικρού τύπου σκάφη, τα οποία νοικιάζουν επαγγελματίες των θαλάσσιων σπορ. Πέρα λοιπόν από τις ταβέρνες και τα μπιτς μπαρ που έχει η περιοχή, έχει και επιχειρήσεις με θαλάσσια σπορ, οπότε κάποιος μπορεί να βρει κάποιες δραστηριότητες παραπάνω.
Ακόμα πιο δυτικά, πηγαίνοντας για Φοινικούντα, υπάρχουν κάποιες πολύ ωραίες παραλίες, οι οποίες δε φαίνονται από το δρόμο και κάποιος πρέπει να γνωρίζει πού να αφήσει το αυτοκίνητό του και να περπατήσει σε μονοπάτια για να βγει στη θάλασσα.
Από θαλάσσης ένα σκάφος όλα αυτά τα βλέπει και μπορεί να σταματήσει όπου του αρέσει, όπως στην παραλία της Φανερωμένης. Έχει πολύ καθαρά νερά, επίσης βλέπει πέλαγος, έχει πρόσβαση και από αυτοκίνητο, αρκεί να ξέρει κάποιος ποιο μονοπάτι να πάρει, πού να αφήσει το αμάξι του. Στην παραλία υπάρχει ένας μεγάλος βράχος σαν σπηλιά.
Μέχρι τη Φοινικούντα, μετά το Ακρωτήριο Ακρίτας, που είναι το νοτιότερο άκρο του Μεσσηνιακού ποδιού της Πελοποννήσου και μέχρι να φτάσει κάποιος στη Φοινικούντα, συναντά στη δυτική πλευρά της ακτογραμμής δύο πολύ ωραίες παραλίες, στη μία υπάρχει πρόσβαση από το δρόμο κανονικά και είναι η παραλία Τσαπί. Είναι οργανωμένο μέρος, με ταβέρνες και κάμπινγκ.
Πιο βόρεια, καθώς πηγαίνουμε πλέον προς Φοινικούντα, συναντάμε στην ίδια πλευρά, στην ίδια ακτογραμμή, την παραλία Μαράθι. Είναι πολύ καλή παραλία για να πάει κάποιος με ένα ιστιοπλοϊκό, απαγκιάζει από το βοριά, έχει καταγάλανα νερά και πολύ ωραία αμμουδιά, αλλά θέλει προσοχή ένας γνωστός ύφαλος στη δυτική πλευρά, γύρω στα 150 μέτρα από την ακτή.
Στη διαδρομή που έχουμε πάρει συναντάμε τη Φοινικούντα με την πολύ γνωστή παραλία μπροστά στο χωριό, αλλά και την τεράστια παραλία στη δυτική πλευρά, όπου έχει κάμπινγκ, οργανωμένες επιχειρήσεις με θαλάσσια σπορ και είναι πάρα πολύ ωραία να πάει κάποιος είτε με αυτοκίνητο είτε με σκάφος.
Πηγαίνοντας προς Μεθώνη συναντάμε μια πολύ ωραία παραλία, επίσης οργανωμένη, την οποία εμείς οι ιστιοπλόοι λέμε Λάμπες, ενώ υπάρχει κι ένα μαγαζί που το λένε Λάμπες. Εκεί υπάρχει και ένα μπιτς μπαρ, όπου συχνά γίνονται διάφορα events και είναι αρκετά κοσμοπολίτικο το μέρος.
Συνεχίζουμε για Μεθώνη, με την πολύ ωραία παραλία και τα καθαρά νερά της.
Από το Ακρωτήριο Ακρίτας και μέχρι τη Μεθώνη, νοτιοδυτικά, βλέπουμε κοντά στην ακτογραμμή τρία νησιά, που είναι ακατοίκητα. Το Βενέτικο, που είναι νότια του ακρωτηρίου Ακρίτα. Βορειοδυτικά από το Βενέτικο είναι η Σχίζα και ακόμα πιο βορειοδυτικά και νότια της Μεθώνης είναι η Σαπιέντζα. Αυτά τα νησιά λέγονται Μεσσηνιακές Οινούσσες και συμβάλλουν στο να είναι τα παράκτια μέρη κλειστά σαν κόλπος και να προστατεύονται από τους πελαγίσιους κυματισμούς, ώστε να είναι βατά, να μπορεί να κάνει κάποιος το μπάνιο του και να είναι ευκολοταξίδευτα από τη θάλασσα.
Η Σαπιέντζα έχει μια πολύ καλή παραλία στη βόρεια πλευρά της, που κοιτάει τη Μεθώνη. Υπάρχει πρόσβαση μόνο με καραβάκι από τη Μεθώνη ή ιστιοπλοϊκό σκάφος ή ταχύπλοο. Έχει πολύ καθαρά νερά, καλό αγκυροβόλιο και μια μικρής έκτασης παραλία γύρω στα 50 μέτρα, όπου το καλοκαίρι γεμίζει με επισκέπτες. Στο νησί υπάρχουν και κρι κρι, κάποιο είδος αγριοκάτσικων, που στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο στην Κρήτη και σε αυτό το νησί, όχι αλλού. Μπορεί να δει, επίσης, κάποιος και σπάνια είδη πανίδας.
Στην ανατολική πλευρά του νησιού υπάρχει ένας ασφαλής κόλπος, όπου λειτουργούν εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας, ενώ μπορεί κάποιος να αφήσει το σκάφος του για να περπατήσει μέσα από μονοπάτια και το μοναδικό Κουμαροδάσος της Ευρώπης που υπάρχει εκεί και να φτάσει στο πιο σημαντικό και παλιό φάρο της Ελλάδας, το Φάρο της Σαπιέντζας, που είναι πολύ σημαντικός για τη ναυσιπλοΐα, γιατί από εκείνο το σημείο, νότια, περνούν όλα τα πλοία που ταξιδεύουν στη Μεσόγειο.
Επάνω από το φάρο, αν καταφέρει κανένας να φτάσει, γιατί έχει περπάτημα, μπορεί να δει, στα νοτιοανατολικά, ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο νησάκι της Μεσσηνίας, το οποίο έχει το σχήμα καρδιάς.
Από εκεί και πέρα είναι η Βοϊδοκοιλιά, κοντά στην Πύλο, για την οποία τα λόγια περιττεύουν. Είναι η παραλία Ρωμανού και άλλες εξίσου πολύ ωραίες παραλίες.
Είμαστε στο πέλαγος πλέον και οι παραλίες δεν είναι πια ιδανικές για αγκυροβόλιο. Αφού έχουμε βγει στην πλευρά του Ιονίου πιο βόρεια συναντάμε, απέναντι από τη Μαραθούπολη, ένα πολύ κοντινό νησάκι στην ακτή, τη Νήσο Πρώτη. Έχει πολύ ωραία παραλία στην ανατολική πλευρά, που είναι προστατευμένη από τα νερά του Ιονίου. Υπάρχουν καραβάκια που πηγαίνουν απέναντι, όπως και στη Σαπιέντζα.
Πλέον οι παραλίες είναι απευθείας στο πέλαγος, ενώ από την Κυπαρισσία και πέρα προς την Ηλεία η παραλία συνεχίζει μέχρι το Κατάκολο. Ωραίες, εξωτικές παραλίες, με τεράστια έκταση και πελαγίσιο κυματισμό, ενώ στα χωριά από πάνω υπάρχει η ανάλογη οργάνωση για την προσέγγιση τουρισμού.
Σε όλες αυτές τις παραλίες υπάρχει πρόσβαση από το δρόμο, από το Καλό Νερό και την Ελαία η εθνική οδός για Πύργο-Πάτρα ταξιδεύει παράλληλα με τις παραλίες, οπότε οπουδήποτε σταματήσουμε μπορούμε να βγούμε στην παραλία. Εκεί, όμως, για το ιστιοπλοϊκό δεν είναι ιδανικά.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ-ΜΑΝΗ
Από την Ανατολική πλευρά της Καλαμάτας και προς Μάνη υπάρχουν λιγότερες παραλίες, λόγω του πέτρινου τοπίου της Μεσσηνιακής Μάνης.
Ξεκινώντας από Καλαμάτα για Λιμένι, οι παραλίες που συναντάμε είναι οι γνωστές σε όλους μας, ο Αλμυρός, που έχει πάρα πολύ καλό αγκυροβόλιο, καταστήματα για τους λουόμενους και τους επισκέπτες, θαλάσσια σπορ κ.λπ., η Μικρή Μαντίνεια, το Αρχοντικό, η Παλιόχωρα, το Ακρογιάλι. Καλό αγκυροβόλιο και καλή αμμουδιά έχει και στη Σάντοβα.
Μετά τη Σάντοβα θα πρέπει αναγκαστικά κάποιος που πηγαίνει προς Μάνη οδικώς να απομακρυνθεί από την παραλία μέχρι να φτάσει στην Καρδαμύλη.
Αν κάποιος κάνει το ταξίδι αυτό από θαλάσσης, θα συναντήσει, μετά τις Κιτριές, δύο πολύ ωραίες παραλίες στην ακτογραμμή, πριν φτάσουμε στην Καρδαμύλη. Η μια παραλία είναι κάτω από το Φάρο των Κιτριών και δεν υπάρχει πρόσβαση από δρόμο. Μπορεί, όμως, να αγκυροβολήσει με ένα σκάφος, να κάνει μια βουτιά, να χαρεί τα πολύ καλά καθαρά νερά. Η παραλία είναι βότσαλο και θυμίζει ότι είναι το τέρμα ενός φαραγγιού. Το λέμε «Αρκουδάκι», αλλά δεν είναι αυτό το όνομα.
Το «Αρκούδι» είναι μετά και πλέον έχει πρόσβαση και από δρόμο, παλιότερα δεν είχε. Βλέπει δυτικά στο ακρωτήριο των Κιτριών. Ο δρόμος ξεκινά από το ξωκκλήσι της Ανάληψης, στο Σταυροπήγιο.
Μετά είναι η Καρδαμύλη, αλλά πίσω από τις Κιτριές, κοιτώντας νότια, η ακτογραμμή έχει κάποιες ωραίες καβάντζες που εμείς πηγαίνουμε. Δεν υπάρχει παραλία, αλλά αν είναι κάποιος με ιστιοπλοϊκό ή φουσκωτό, μπορεί να διανυκτερεύσει. Υπάρχουν πολλοί που τους αρέσει να περνούν πιο μοναχικά, στο σκάφος τους. Υπάρχουν μερικοί που δε θέλουν να είναι κοντά στον πολιτισμό για ένα βράδυ. Υπάρχουν ωραία μέρη εκεί να πας για μια ωραία διανυκτέρευση.
Στην Καρδαμύλη υπάρχει το ωραίο νησάκι της Καρδαμύλης, η Μερόπη. Από την πίσω πλευρά μπορεί κάποιος να αγκυροβολήσει ανάμεσά στην Καρδαμύλη και το νησάκι, να απαγκιάσει. Είναι πολύ όμορφο το τοπίο, με καθαρά νερά και το πρωί μια ωραία βουτιά πριν από τον καφέ είναι ό,τι πρέπει.
Μεταξύ Καρδαμύλης και Στούπας συναντάμε διάφορες παραλίες, όπως την παραλία Καλαμίτσι και την παραλία του Φονέα, η οποία δεν είναι καλή για να προσεγγίσει κάποιος με σκάφος, αλλά είναι θαυμάσια για όσους φτάνουν με αυτοκίνητο ή μηχανή. Είναι πολύ όμορφη, με ένα βράχο στη μέση, που τη χωρίζει στα δύο. Υπάρχει και οργανωμένη καντίνα για να τσιμπήσει κάποιος και να πιει ένα καφέ.
Μετά είναι η Καλόγρια, ένα πολύ ωραίο, μαγευτικό μέρος, ενώ μπορεί να προσεγγίσει και σκάφος όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Τα τελευταία χρόνια την επισκέπτεται πάρα πολύς κόσμος και συνήθως αυτοί που ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκά την αποφεύγουν, γιατί προτιμούν μέρη με λιγότερους ανθρώπους. Η Καλόγρια έχει πολύ ψιλή άμμο, ενώ πηγές μέσα στη θάλασσα αναβλύζουν γλυκό νερό. Αυτό κάνει το νερό να είναι αρκετά δροσερό, αλλά εξαιρετικά καθαρό και σχετικά χωρίς πολλή αλμύρα.
Η Στούπα είναι, επίσης, εξαιρετική παραλία, είναι όμως πιο οργανωμένη στην ξηρά, με πεζόδρομο, καταστήματα κ.λπ.
Μετά τη Στούπα υποδομή για να δέσει κανείς το σκάφος του υπάρχει στο Λιμένι, στο Καραβοστάσι ακριβέστερα, το οποίο είναι μετά τα όρια της Μεσσηνίας».
Η θαλάσσια περιήγηση στις ακτές της Μεσσηνίας με τον Γιώργο Δρακόπουλο ολοκληρώθηκε, όμως ο κυβερνήτης μας θέλει να μιλήσει για ένα πρόβλημα που εμποδίζει την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή μας, ιδιαίτερα του ιστιοπλοϊκού τουρισμού.
Μας είπε λοιπόν: «Ο Μεσσηνιακός Κόλπος έχει ένα μειονέκτημα, ειδικότερα η περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης. Δεν έχει υποδομές για το ναυτικό τουρισμό. Κάποιος που κάνει τουρισμό με ένα σκάφος χρειάζεται να έχει κοντά στο μέρος που επισκέπτεται ένα τουριστικό καταφύγιο, στο οποίο θα καταφύγει σε περίπτωση που βρίσκεται σε μια αφύλακτη παραλία και βάλει καιρό. Ειδικά στην ανατολική πλευρά της Μεσσηνίας, όπου το καλοκαίρι επικρατούν βορειοδυτικοί άνεμοι, δυστυχώς δεν υπάρχουν ασφαλή λιμάνια. Γι’ αυτό και οι τουρίστες που έρχονται με τα σκάφη είναι περαστικοί, δεν έρχονται για πολλές ημέρες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει αναπτυχθεί το γιότινγκ στην Καλαμάτα, δεν υπάρχουν ασφαλείς κοντινοί προορισμοί».
Έκθεση εικόνων
