του Πέτρου Α. Τσώνη
Η οικονομική κρίση, τα σημάδια της οποίας ζουν έντονα οι μεγαλουπόλεις, φαίνεται να πλησιάζει και την επαρχία.
Όχι ότι οι κάτοικοι της επαρχίας δεν την είχαν «ακούσει», αλλά, όταν δεν είσαι υποχρεωμένος να προμηθεύεσαι τα πάντα από το σούπερ μάρκετ, κάπως υποφέρεται η κατάσταση.
Ήταν και το λαδάκι φέτος, του οποίου «τσίμπησε» η τιμή, και κάποια παραπάνω χρήματα έπεσαν στη Μεσσηνία.
Πάντως, ακόμη δεν είδαμε Αθηναίους να εγκαταλείπουν το κλεινόν άστυ και να επιστρέφουν στα χωριά τους. Φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη «λίπος» και οι συντάξεις των παππουδογιαγιάδων.
Έλληνα δεν είδα ούτε φέτος στο λιομάζωμα, καλομάθαμε μάλλον και δεν αντέχουμε τα βαριά τα σπορ. Είδα, όμως, πολλούς Μπαγκλαντέζους, αρκετούς Βούλγαρους και Ρουμάνους και λιγότερους Αλβανούς, που αρχίζουν πια να σκέφτονται την επιστροφή τους στην Αλβανία.
Παρ’ όλα αυτά, οι Μεσσήνιοι διασκεδάζουν σε κάθε ευκαιρία. Το είδαμε τελευταία σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας με αφορμή την αναβίωση εθίμων, αλλά και σε αποκριάτικες γιορτές.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιες εκδηλώσεις και ξεχνάμε, έστω και για λίγες στιγμές, τα βάσανά μας.
Εκείνο το είδος, πάντως, που έχει χαθεί από τέτοιες εκδηλώσεις είναι η συμπαθής τάξη των πολιτικών. Πάνε εκείνα τα χρόνια που πρώτοι έσερναν το χορό και δεν προλάβαιναν να χαιρετούν γνωστούς και αγνώστους. Πού να κρύβονται, με τι να ασχολούνται τώρα, κάνουν, άραγε, ρουσφέτια και μικροεξυπηρετήσεις, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε. Να ντρέπονται, άραγε, που κατάφεραν να διαλύσουν τη χώρα και να τη ρίξουν στα σαγόνια του καρχαρία;
Αλλά καιρός είναι να ξεχαστούμε για λίγο, δόξα τω Θεώ οι γιορτούλες στη Μεσσηνία είναι πολλές.
Κάθε χωριό, κάθε γειτονιά, θα γλεντήσει.
Ας ενωθούμε στο γλέντι και τη χαρά, το έχουμε ανάγκη!
