του Πέτρου Α. Τσώνη
Παρά τις αντιρρήσεις της αγαπημένης μου Αναστασίας και σε αυτό το σημείωμα θα αναφερθώ στην «ψύχωσή μου», που δεν είναι άλλη από το ελαιόλαδο.
Φέτος τα πράγματα στη Μεσσηνία δεν πήγαν καθόλου μα καθόλου καλά. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, που έχουν χιλιοειπωθεί.
Ας παραμείνουμε, όμως, σε αυτό καθεαυτό το γεγονός, της χαμηλής δηλαδή παραγωγής.
Λένε ότι η αγορά του λαδιού είναι ένα άτυπο χρηματιστήριο, που ακολουθεί μέσες- άκρες τους κανόνες του. Όταν υπάρχουν, δηλαδή, μεγάλες ποσότητες προς πώληση, πέφτουν οι τιμές, ενώ όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, οι τιμές ανεβαίνουν.
Τι παραμύθι! Και εξηγούμαι: Μπήκαμε αισίως στο Φλεβάρη και η τιμή του έξτρα παρθένου ελαιολάδου κινείται γύρω στα 2,80 ευρώ το κιλό. Υπάρχει, βεβαίως, και η Ένωση που με τρίμηνη επιταγή δίνει 3 ευρώ το κιλό.
Άρα, η αγορά δουλεύει για πάρτη της και έχει τρόπους να καθηλώνει τις τιμές.
Όμως, πρέπει να ζήσουμε από την ελαιοκαλλιέργεια και να βρούμε με κάθε θυσία τρόπους να αυξήσουμε το εισόδημά μας.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, σε δύο μέτωπα θα πρέπει να παλέψουμε τα επόμενα χρόνια.
Το πρώτο αφορά στην αύξηση της παραγωγής και το δεύτερο στη δημιουργία μύθου γύρω από το ελαιόλαδο, και όσο το δυνατό να του προσδώσουμε μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία.
Και τα δύο είναι εφικτά, αρκεί να ακούσουμε με προσοχή τη γνώμη των ειδικών και να ακολουθήσουμε «τα χνάρια» αυτών που ήδη «ανακάλυψαν την Αμερική».
Σήμερα η επιστήμη έχει προοδεύσει τόσο πολύ που μπορεί χωρίς να χαθεί η ποιότητα να αυξηθεί η ποσότητα. Υπάρχουν στη Μεσσηνία γεωπόνοι-επιστήμονες με μεράκι κι αγάπη για τη δουλειά τους. Ας τους ακούσουμε.
Όσον αφορά στο δεύτερο, το δρόμο μάς δείχνει η Τοσκάνη, αλλά και οι συμπατριώτες μας που κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσουν τεράστια υπεραξία στο ελαιόλαδο.
Διαβάστε σε επόμενες σελίδες κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων.
Διαφορετικά, ας σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και ας ζητήσουμε την άνωθεν βοήθεια.
