Τέλος εποχής
Του Πέτρου Α. Τσώνη
Ρε, μπας και γίναμε Ευρωπαίοι και δεν το έχουμε καταλάβει; Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η ησυχία, αυτό το ήρεμο πολιτικό κλίμα λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές.
Για θυμηθείτε εσείς οι παλιότεροι τις εκλογές μετά τη μεταπολίτευση. Για θυμηθείτε τις τεράστιες προεκλογικές συγκεντρώσεις, τα πούλμαν που μετέφεραν τους φανατικούς οπαδούς από πόλη σε πόλη, τις πλαστικές σημαίες, τα πανό και τα κορναρίσματα που έκαναν να χάνουν τον ύπνο τους οι άτυχοι που έμεναν στην κεντρική πλατεία των πόλεων.
Ακόμη, θυμηθείτε τις αψιμαχίες, τα μπλε και τα πράσινα καφενεία σε πόλεις και χωριά και τις κουστωδίες των υποψηφίων στις προεκλογικές τους εξορμήσεις.
Τώρα, ως δια μαγείας, όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Να φταίει, άραγε, η οικονομική κρίση, να φταίει ότι αρχίζουμε να βάζουμε μυαλό; Δεν ξέρω, ο καθένας ας δώσει τη δική του απάντηση.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι λίγες μέρες πριν από την κάλπη, αν δεν ανοίξεις τηλεόραση, δεν καταλαβαίνεις ότι πάμε για εκλογές.
Αμ το άλλο, εκείνη, δηλαδή, η ευκολία των μετακινήσεων από κόμμα σε κόμμα ή ακόμη και από παράταξη σε παράταξη, πού το βάζεις;
Για φαντασθείτε να γίνονταν τέτοια πράγματα πριν από μερικά χρόνια, μπορεί να είχαμε μέχρι και λιθοβολισμούς.
Τώρα, ο κόσμος τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με ψυχραιμία, νηφαλιότητα, μέχρι και απάθεια. Καλό; Κακό; Ο χρόνος θα δείξει.
Με τούτα και με εκείνα, φθάνουμε στην κάλπη για να εκλέξουμε την επόμενη κυβέρνηση. Προσοχή, γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Καλή ψήφο!