ellinikoxronografima.blogspot.gr
Η ιδανική Πολιτεία κατά Πλάτωνα κυβερνάται από την «αριστοκρατία» και από ανθρώπους που ξεχωρίζουν για τη σοφία, τη γνώση,την αρετή καιτη δικαιοσύνη. Η προτίμηση του Αριστοτέλη στρέφεται στη «Μέση Πολιτεία», σε αυτό που σήμερα κατανοούμε ως δημοκρατικό πολίτευμα, δίνοντας τα ηνία στη μεσαία τάξη. Κι αυτοί που θα κυβερνούν πρέπει να κοσμούνται από αρετή, σωφροσύνη, λογική και ανδρεία. Είναι, όμως, έτσι; Για να δούμε στο κείμενο που ακολουθεί τι αρετές μπορεί να βρει κανείς στους εκλεγμένους διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας; Ιδιαζόντως σκληρός ο πρώτος άρχοντας στο παρελθόν της Δημοτικής Αρχής της πόλης, άδραξε την ευκαιρία, ένα καλοκαίρι, ωθούμενος από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Μορφωτικού Συλλόγου, να κοκορευτεί και να δείξειτη φλεγματική του κυριαρχία. Ως πολιτικός, εκλεγμένος δήμαρχος, αρνήθηκε να του παραχωρήσει την πλατεία για να κάνει τις εκδηλώσεις κι έσυρε το Δ.Σ. στον ανακριτή και στο δικαστήριο, όταν οι άνθρωποίτου έκαναν κατάληψη του χώρου. Τους εξύβρισε «αναρχικούς» και «κομμουνιστές» και τους φακέλωσε καθ’όλη τη διάρκεια της θητείας του. Ενθυμούμενος αυτά, με ταχύπλοο η μνήμη μου επέστρεψε στο παρελθόν, τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, όταν οι δραστηριότητες ακόμη των πολιτών παρακολουθούνταν από το δημοκρατικό καθεστώς. Όπως επί χούντας κατέγραφαν κάθε κίνηση «άκρως επικίνδυνη δια την δημόσαν τάξιν και ασφάλειαν» υπόπτων πολιτών και οργανώσεων. Έγγραφο εστάλη από το γραφείο εθνικής ασφάλειας και χωροφυλακής μιας περιοχής της Ελλάδας προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξης, που αναφέρει για το βουκολικό δραματικό ειδύλλιο «Γκόλφω» του Σπύρου Περεσιάδη: «Σήμερον Κυριακήν υπό του ομίλου εδόθη θεατρική παράστασις με το ποιμενικό ειδύλλιο του Περεσιάδη “Γκόλφω”, πλην όμως διασκευασμένον υπό ύποπτος ομάδας προς προπαγάνδα αυτών και των συνοδοιπόρων των. Εις τους θεατές διενεμήθη από εν αντίτυπον εκ του συννημένως της παρούσης υποβαλλόμενου, εις ο εμφανώς διαφαίνονται οι προπαγανδιστικοί σκοποί. Κατά τας ανωτέρω εκδηλώσεις παρέστησαν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, πλην όμως ικανός αριθμός τούτων κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων αποχώρησαν, αντιληφθέντες ότι έπεσαν θύματα πολιτικής προπαγάνδας…». Κομπορρημονών ο διοικητής έγραφε άλλα αντ’ άλλων. Το έργο δεν είχε τίποτα κακό, αλλά μιλούσε για τη φτωχή ορφανή Γκόλφω, μια όμορφη νέα βοσκοπούλα, που γνωρίζειτον έρωτα με τον αειθαλή βοσκό Τάσο. Παρά την πολιορκία μέχρι εσχάτων από το αρχοντόπουλο της περιοχής, επ’ ουδενί τρόπω δέχεται να γίνει εκείνος διαχειριστής της καρδιάς της κι εμμένει πιστή στον τσέλιγκα. Ο συντάξας εμφανίζεται, πέραν του κακού διαχειριστή της εξουσίας, και σκράπας από πληροφορίες, αλλά και διάτρητος επιχειρηματίας, αφού ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο θέατρο «Εδέμ» το 1913 είχε παρακολουθήσει την παράσταση καταγοητευμένος. Ήταν ίσως «ψιλά γράμματα» για να τα διαβάζουν αυτά οι συντάκτες του κειμένου και απληροφόρητοι, γελοίοι όντες, το έδωσαν να το υπογράψει ο διοικητής ως «απόρρητο» αστυνομικό έγγραφο, στέλνοντάς το στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης, αγνοούντες ότι «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». ■
