[του Θανάση Παντέ]
Τριάντα χρόνια συνεχούς παρουσίας συμπληρώνει φέτος το καλοκαίρι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και η διεθνής καταξίωσή του είναι προ πολλού δεδομένη, όπως και η συμβολή του στην προβολή της αισιόδοξης πόλης των ονειρικών ιβίσκων. Τριάντα χρόνια τώρα η Καλαμάτα θεωρείται πόλη του χορού, κι αυτός ο τίτλος μοιάζει να είναι πια ταυτισμένος μαζί της. Πολλά και σημαντικά στο χώρο του σύγχρονου χορού συνέβησαν στην Καλαμάτα όλα αυτά τα χρόνια και σημαντικοί δημιουργοί έκαναν αισθητή την παρουσία τους – ορισμένοι περισσότερο από μία φορά – με εμπνευσμένες δημιουργίες. Εύστοχα έχει κατά καιρούς επισημανθεί πως το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας αποτελεί την κορυφαία συνάντηση δημιουργών του χορού στην Ελλάδα, κι αυτό αναμένεται να συμβεί και φέτος από 12 έως 21 Ιουλίου, με ένα πρόγραμμα που εντυπωσιάζει με τις επιλογές του. Και βέβαια, δεν είναι διόλου τυχαίο που το φετινό φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στους καλλιτέχνες του χορού, τους ανθρώπους εκείνους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν «το δύσκολο δρόμο της τέχνης του χορού ενάντια στο χρόνο και τη φθορά υπηρετώντας μία από τις αρχαιότερες μορφές έκφρασης», όπως επισημαίνει η Λίντα Καπετανέα, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Δ.Φ.Χ.Κ., που επί των ημερών της το φεστιβάλ «ζει μία νέα άνθιση» και θα μπορούσε να ανθίσει ακόμα περισσότερο αν υπήρχαν οι ανάλογοι πόροι, προφανώς πέρα από την καθιερωμένη κρατική επιχορήγηση. Το σημαντικότερο στοιχείο που αφορά στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι η ταυτότητά του και πολύ ορθά η Λίντα Καπετανέα σκέφθηκε να κάνει το μεγάλο βήμα, πηγαίνοντας παραστάσεις στην κεντρική πλατεία της πόλης, ανοίγοντάς το περισσότερο στους πολλούς και τονίζοντας πως «το φεστιβάλ είναι μια μεγάλη γιορτή του χορού και στόχος είναι να συμμετέχουν όλοι σε αυτήν». Φιλόδοξος στόχος, ομολογουμένως, και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα, καθώς οι εκδηλώσεις του ανοίγονται ολοένα και περισσότερο μέσα στην πόλη και πιο πολλοί τις παρακολουθούν. Μπορεί οι επισκέπτες από την Αθήνα για να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ να έχουν μειωθεί, όμως τα sold out συνεχίζονται και φέτος, ενώ υπάρχει ήδη λίστα αναμονής για όσους ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις του. Εν ολίγοις, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας δε βασίζεται πλέον μόνο στο κοινό που θα έρθει, αλλά έχει ήδη δημιουργήσει πια το δικό του, που αποτελείται από εκείνους που ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες τάσεις του χορού, βρίσκονται στην Καλαμάτα και κάθε χρόνο το περιμένουν με ανυπομονησία. Μπορεί η κοσμική αίγλη που είχε το φεστιβάλ άλλοτε, σε έναρξη και λήξη, να έχει πια χαθεί, αλλά τελικά φαίνεται πως ήταν για καλό. Στη μετά την κρίση εποχή, η πορεία του φαίνεται πιο ουσιαστική και πιο προσηλωμένη στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, κάτι που ίσως και να μην αντέχουν οι γκλαμουράτοι κοσμικοί νοσταλγοί του χθες. Καθώς έγραφα αυτό το κείμενο, εν μέσω καύσωνα εξουθενωτικού και μακριά από την Καλαμάτα, η σκέψη μου ταξίδεψε σε προηγούμενα καλοκαίρια που ήμουν εκεί και είχα παρακολουθήσει πολλές παραστάσεις του φεστιβάλ, ιδιαίτερα στο αμφιθέατρο του κάστρου, που τότε ήταν και το σημείο αναφοράς των εκδηλώσεων, στην προ του Μεγάρου Χορού εποχή. Παραστάσεις που με είχαν ενθουσιάσει όπως αυτές του Μερς Κάννιγχαμ και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και άλλες που δεν είχα καταλάβει. Αλλά δε διεκδικώ το θέσφατο της γνώσης ούτε και ειδήμων στο χορό θεωρώ πως είμαι για να έχει οποιαδήποτε βαρύτητα η άποψή μου. Σήμερα, κοιτάζοντας προς τα πίσω και με την απόσταση του χρόνου δεδομένη, μπορώ να πω από τα χρόνια εκείνα και τα Διεθνή Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας που παρακολούθησα, πως η συμβολή τους στην εξωστρεφή πορεία της πόλης στον καλλιτεχνικό τομέα και στον πολιτισμό γενικότερα είναι σημαντική, και θα συνεχίσει να είναι όσο εξακολουθεί να ανοίγεται προς το πλατύ κοινό και να αναζητά τη συμμετοχή του. ■
Έκθεση εικονών
