14 Σεπτεμβρίου, 2025
Κ. Γεωργούλη 27, Καλαμάτα 24100, Μεσσηνία
Τα πάντα ρεί Τεύχος 345

Τα πάντα ρεί

▶ Απόγευμα μιας ηλιόλουστης μέρας γράφεται αυτό το κείμενο και με θερμοκρασίες που παραπέμπουν σε προχωρημένη άνοιξη, σχεδόν αρχές καλοκαιριού.

▶ Κι όμως, είναι μέσα Μαρτίου, λίγο πριν από την εαρινή ισημερία, και στις ειδήσεις ενημερώνουν πως προβλέπεται εντυπωσιακή πτώση της θερμοκρασίας, σε επίπεδα χειμώνα, τις επόμενες ημέρες.

▶ Δεν είναι να απορεί κανείς. Πλέον η κλιματική αλλαγή, περνώντας διαδοχικές φάσεις κρίσης, κάνει ολοένα πιο αισθητή την παρουσία της ως αμετάκλητη πια κατάσταση που δεν επιδέχεται προβλέψεις.

▶ Από κοντά και η αφρικανική σκόνη να αιωρείται με περιπαικτική διάθεση, προκαλώντας αναπνευστικές παρενέργειες σε πολλούς.

▶ Άνοιξη, ωστόσο, κι αυτό δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Η φύση έχει αρχίσει να οργιάζει με την πανδαισία των χρωμάτων της, όπως διαπιστώνεις με διάθεση ποιητική. Συχνά κιόλας στα αβασάνιστα όρια της φλυαρίας, επισημαίνεις.

▶ Γράψε κάτι αισιόδοξο, μου τόνισε η φίλτατή μου Σωσάννα, σχεδόν με δραματικό τόνο, και δεν έχω σκοπό να την διαψεύσω, όσο γίνεται.

▶ Άλλωστε, έχουμε ανάγκη αισιοδοξίας εν μέσω καιρών απαισιόδοξων.

▶ Έχουμε ανάγκη το φως κόντρα στο σκοτάδι.

▶ Ανάγκη έχουμε την ελπίδα και τη χαρά απέναντι στη μεμψιμοιρία και τη θλίψη.

▶ Πολλά έχουμε ανάγκη, ακόμα κι όταν ολιγαρκείς ισχυριζόμαστε πως θέλουμε να είμαστε.

▶ Και λέγοντας πολλά, εννοώντας κάθε φορά όσα ορίζονται ως βασικά, που ωστόσο για πολλούς δεν είναι και τόσο αυτονόητο πια να τα έχουν.

▶ Και θυμάμαι τώρα μια πρόσφατη στατιστική που τόνιζε πως το 67% των Ελλήνων θεωρεί πως βρίσκεται στα όρια της φτώχειας

▶ Της φτώχειας, όπως υποκειμενικά αυτή προσεγγίζεται εκ μέρους όσων την επικαλούνται, και να σημειωθεί πως περιλαμβάνονται κι όσοι μια εποχή χαρακτηρίζονταν ως νεόπτωχοι.

▶ Πέρα από οποιονδήποτε προσδιορισμό πάντως, η φτώχεια είναι φτώχεια, δηλαδή ένδεια (αν ενοχλεί η λέξη φτώχεια), και όχι μόνο οικονομική βέβαια.

▶ Στο 2025 πορευόμαστε. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, όπως πολλοί ισχυρίζονται, και συγχρόνως εποχή που ο συντηρητισμός δείχνει πάλι το σκοτεινό του πρόσωπο.

▶ Συναρπαστική το δίχως άλλο αυτή η εποχή και με τις αντιφάσεις κραυγαλέες να συγκρούονται μεταξύ τους, και με μια κοινή διαπίστωση πως μετά τον Covid 19 και τα λοκντάουν τίποτα δεν είναι όπως πριν κι οι πιο νοσηρές όψεις του κόσμου έρχονται επιφάνεια.

▶ Εποχή βαρύθυμη αυτή που διανύουμε από κάθε άποψη και με το προκλητικό πρόσωπο του φόβου να κάνει αισθητή την παρουσία του.

▶ Και γράφοντας αυτές τις σκέψεις παραθέτω την απάντηση του ποιητή Γιώργου Μαρκόπουλου σε συνέντευξή του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 10/4 και στο Flash το καλοκαίρι του 2023 αντίστοιχα, στο τι τον φοβίζει

▶ «Με φοβίζει η κοινωνική μοναξιά. Το γκρέμισμα της μνήμης, της ιστορίας, της ανθρωπιάς. Πιο πολύ, όμως, με φοβίζει ότι ξεχνάμε το μεγαλύτερο έγκλημα στον ανθρώπινο πολιτισμό, το ναζισμό, και βλέπουμε να ξαναγεμίζει η Ευρώπη και η χώρα μας νεοναζιστές και φασίστες».

▶ Δύο χρόνια μετά τη συνέντευξη του Γιώργου και τα όσα σε αυτήν είχε πει, παραμένουν δυστυχώς οδυνηρά επίκαιρα, κι αν κάνουμε πως τα ξεχνάμε, τόσο το χειρότερο για μας.

▶ Αυτό θέλουν και οι έχοντες την εξουσία στα χέρια τους, να εκμεταλλεύονται την έλλειψη μνήμης μας, αλλά δε θα τους κάνουμε τη χάρη, υποθέτω.

▶ Υποσχέθηκα, ωστόσο, αυτό το κείμενο να είναι αισιόδοξο, και νιώθω την ανάγκη να το κάνω, όχι από υποχρέωση, αλλά από διάθεση αντίδρασης – αντίστασης στη μαυρίλα, στη μεμψιμοιρία και σε οτιδήποτε αρνητικό απειλητικά μάς περιβάλλει.

▶ Επόμενη μέρα ήδη, εξίσου ηλιόλουστη, και με ένα ευεργετικό αεράκι να τη συνοδεύει.

▶ Άνοιξη είναι, άλλωστε, και η φύση έχει ήδη αρχίσει να ντύνεται στα γιορτινά της.

▶ Άνοιξη και αχτίδες αισιοδοξίας είναι αναγκαίες να μας περιβάλλουν και να κρατάνε μακριά τα σκοτάδια που φιλοδοξούν να είναι μόνιμοι θαμώνες στις διαθέσεις μας.

▶ Ας μην τους κάνουμε το χατίρι.

▶Ας σταθούμε ενάντιά τους πεισματικά, με θάρρος και θράσος, διεκδικώντας στο ακέραιο το αναφαίρετο δικαίωμά μας στο δώρο της ζωής.

▶ Ας είναι αυτή η άνοιξη η καλύτερη, όσο κι αν φαίνεται ουτοπική αυτή η παραίνεση.

▶ Κι ας γεμίσει αυτή η σελίδα με άνθη, το θρίαμβο της ζωής επιβεβαιώνοντας.

▶ Σε κάθε περίπτωση, Καλή Ανάσταση εύχομαι και τα καλύτερα να έρθουν για όλες και για όλους!

▶ Υγιαίνετε και εις το επανιδείν!