ΑΡΙΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

 Καφενείον ο Χαρίλαος

Της Ελένης Χρονοπούλου

Τα ήθη και τα έθιμα ενός λαού δείχνουν την κουλτούρα του. Αν δεν υπάρχει παρελθόν, δεν υπάρχει και μέλλον. Κάπου το διάβασα αυτό και βρήκα ότι ταιριάζει γάντι σε αυτό που θα σας διηγηθώ: Ο Σύλλογος Γυναικών Άριος μας εντυπωσίασε και φέτος, όπως κάθε χρόνο. Με αφορμή τη Γιορτή του Αγρότη, που έχει γίνει θεσμός πλέον, οι γυναίκες του Άρι κάθε χρόνο διοργανώνουν μια έκθεση με διαφορετικά θέματα κάθε φορά, στην αίθουσα συνεδριάσεων του πρώην Δήμου Άριος.
Εκεί, λοιπόν, εκθέτουν τα παραδοσιακά προϊόντα, τα οποία και πωλούνται για την ενίσχυση του Συλλόγου. Σημειώνεται ότι στη Γιορτή του Αγρότη όλα τα εδέσματα προσφέρει αφιλοκερδώς ο Σύλλογος.
Φέτος έγινε κάτι διαφορετικό, με πρωτοβουλία της κ. Θεοχάρη Μαρίας, φιλολόγου και διδάκτορος, σε συνεργασία με το Σύλλογο Γυναικών και τη δραστήρια πρόεδρό του, κ. Κωστοπούλου Μαρία και με τη συμβολή της αδελφής της κ. Μαρίας, Ελένης Θεοχάρη. Στην προσπάθεια αυτή συνέβαλε και η κ. Τσορώνη Χαρούλα, επίσης καθηγήτρια θεολόγος.
Η όλη πρωτοβουλία έφερε στο φως το καλά κρυμμένο μέσα στις μνήμες μας παλιό καφενείο του Χαρίλαου Σταθουλόπουλου, όπου σερβίριζαν το γλυκό του κουταλιού, το υποβρύχιο, το λουκουμάκι και το ……., που κέρδιζαν οι πατεράδες μας παίζοντας χαρτιά στις γιορτές των Χριστουγέννων. Με τα τραπεζάκια τα σιδερένια, τα στρογγυλά και διάφορα αντικείμενα σχετικά με το καφενείο.

Η κ. Θεοχάρη έκανε και έκθεση φωτογραφιών παλιών από το αρχείο της (προς ενίσχυση του Συλλόγου), όπου ο καθένας από εμάς ίσως αναγνώρισε το δικό του άνθρωπο.
Για ένα δεκαπενθήμερο ήπιαμε εκεί τον καφέ μας, φάγαμε τα γλυκά που έφτιαχναν οι γυναίκες και πρόσφεραν με πολλή αγάπη. Ήπιαμε, επίσης, ουζάκι και τσίπουρο και φάγαμε μεζέ. Το κυριότερο ήταν που είδαμε παλιές ελληνικές ταινίες, από τις προβολές που μας έκανε η κ. Θεοχάρη και όχι μόνο. Έγινε και προβολή εικόνων από αρχαιολογικούς χώρους, από το πλούσιο αρχείο της Μαρίας και του συζύγου της, κ. Πετρουλέα Τέλη. Και έτσι θυμηθήκαμε και τις ταινίες που βλέπαμε παλιά στο καφενείο, τότε που δεν είχαμε τηλεόραση.
Προβολή και παρουσίαση εικόνων έγινε και από τον κ. Σταθουλόπουλο Λευτέρη, καθηγητή φυσικό. Ήταν μια συλλογή από αξιόλογες και σπάνιες έγχρωμες φωτογραφίες από το πανέμορφο ποτάμι μας, τον Πάμισο, παλιές και καινούργιες.
Και όπως όλα τα ωραία τελειώνουν γρήγορα, με πόνο καρδιάς αποχωριστήκαμε το ωραίο καφενείο και το κρύψαμε πάλι μέσα μας, με νωπές τις αναμνήσεις.

Στη Γιορτή του Αγρότη οι γυναίκες παρουσίασαν και ένα δρώμενο με θέμα τα πράσινα φασόλια, κοινώς ψιλοφάσουλα, που καλλιεργούσαμε στο βάλτο. Προσφέρθηκαν, μάλιστα, στον κόσμο και μαγειρεμένα. Το θέμα αυτό επιμελήθηκε η κ. Ρουσσοπούλου-Κλουφέτου Ευγενία, δημοδιδασκάλισσα ή δασκάλα από τον Άρι.

Απολαύσαμε και μια μουσική βραδιά που μας προσέφεραν ο κ. Ρουσσόπουλος Δημήτριος, φυσικός και ερασιτέχνες μουσικοί από τον Άρι.
Τέτοιες πρωτοβουλίες και βιώματα μας εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Ενώνουν τις μικρές κοινωνίες όπως είμαστε εμείς. Μας δίνουν κίνητρα να παλεύουμε για τον τόπο μας. Μας βγάζουν από τη μιζέρια.