Εκεί που εγκαταλειμμένοι σκύλοι βρίσκουν θαλπωρή
Ιστορίες αγάπης, ιστορίες βίας, ιστορίες θαλπωρής… Πολλά έχει να δει και να νιώσει όποιος επισκεφθεί το καταφύγιο σκύλων του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας, στη Μεσσήνη…
Σκύλοι ζωηροί, χαδιάρηδες, χοροπηδούν παιχνιδιάρικα πίσω από τα συρμάτινα χωρίσματα. Είναι η πρώτη εικόνα και η πρώτη ευχάριστη εντύπωση από την επίσκεψη στο καταφύγιο. Μετά, όμως, ο επισκέπτης, ανάλογα και με το πόσο ευαίσθητος είναι, μπορεί να νιώσει και μια ενοχή. Η κατάντια της κοινωνίας μας θα τον κάνει να αισθανθεί έτσι, που ανέχεται ορισμένους να εγκαταλείπουν τα κουταβάκια, πολλές φορές ακόμη και σε κάδους σκουπιδιών, ή δεν αντιδρά, όταν κάποιοι ασκούν απρόκλητα βία πάνω τους και τα αφήνουν χτυπημένα στους δρόμους. Ο επισκέπτης, όμως, θα νιώσει και μια μεγάλη εκτίμηση για τους εθελοντές του καταφυγίου, που ουσιαστικά έχουν αφιερώσει πολλές ώρες κάθε ημέρας της ζωής τους για τη φροντίδα αυτών των φιλοξενούμενων ζώων.
Πρώτη ανάμεσα σε αυτούς τους εθελοντές η πρόεδρος του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας, Κανέλλα Καλαποθαρέα, η οποία και έχει προσφέρει το κτήμα της στη Μεσσήνη για τη δημιουργία και λειτουργία του καταφυγίου. Η ίδια ζει εκεί και πλέον η ζωή της έχει ταυτιστεί με τα ζώα που φιλοξενεί.
Το καταφύγιο λειτουργεί στο συγκεκριμένο χώρο εδώ και ένα χρόνο περίπου. Φτιάχτηκε με χρήματα του Φιλοζωικού Ομίλου και με την καθοριστική συνδρομή ενός γερμανικού συλλόγου.
«Εμείς προσφέρουμε στα ζώα τα πάντα. Τα στειρώνουμε, τα εμβολιάζουμε, τα τσιπάρουμε, τα ταΐζουμε, τα φιλοξενούμε», μας λέει η κ. Καλαποθαρέα και εξηγεί το πώς μπορεί να γίνει ένας σκύλος ένοικος του καταφυγίου: «Εδώ έχουμε σκυλιά και κουτάβια που συνήθως μας τα φέρνουν χτυπημένα ή άρρωστα. Τα κρατάμε εδώ μέχρι να βρούμε σπίτι για να τα υιοθετήσει. Έχουμε και τα ζώα που έχουμε πάρει από γειτονιές, τα οποία, αφού τα στειρώσουμε και τα τσιπάρουμε, τα επιστρέφουμε, με την προϋπόθεση όμως ότι η γειτονιά είναι φιλική, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να τα χτυπήσει κανείς ή να τους ρίξει φόλα, γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν πολλά περιστατικά δηλητηρίασης με φόλα».
Το καταφύγιο φιλοξενεί δεκάδες σκύλους και το εντυπωσιακό είναι ότι η Κανέλλα Καλαποθαρέα και οι συνεργάτες της εθελοντές τα γνωρίζουν ένα προς ένα, με τα… χούγια και τις ιδιοτροπίες τους. Υπάρχει, για παράδειγμα, ο «παππούς», ένας ηλικιωμένος μικρός σκύλος, αξιαγάπητος, αθόρυβος, διακριτικός, αλλά και εύθραυστος λόγω του μεγάλου της ηλικίας του. Υπάρχει ο «ελικόπτερος», ένα κουταβάκι που δεν κάθεται ήσυχο ούτε δευτερόλεπτο, με αφτιά που παραπέμπουν στο σχήμα σε έλικα ελικοπτέρου. Υπάρχει η «σκηνίτισσα», μια σκυλίτσα που δεν της άρεσε κανένας χώρος για τον ύπνο της, μέχρι που οι εθελοντές τής έστησαν μια σκηνή κάμπινγκ και από τότε δε λέει να βγει από εκεί. Υπάρχει μια άλλη σκυλίτσα που κάθε βράδυ, κατά τη διάρκεια του νησιώτικου πανηγυριού, το έσκαγε, μέχρι που η Κανέλλα Καλαποθαρέα την είδε μια νύχτα στο πανηγύρι να τρώει σουβλάκι που της πρόσφερε ένας ψήστης. Κάθε βράδυ, λοιπόν, το έσκαγε από μια τρύπα του φράχτη, έκανε την τσάρκα της, απολάμβανε το σουβλάκι της και μετά γύριζε και έπαιρνε τον ύπνο της ικανοποιημένη…
Υπάρχουν, όμως, και άλλες περιπτώσεις, που δυστυχώς δεν είναι ευχάριστες. Ένα σκυλάκι σχεδόν σακατεμένο από το ξύλο, με ανεξίτηλα τα σημάδια στο σώμα του, που περνά όλη τη μέρα μόνο, κουλουριασμένο σε ένα καφάσι. Η ελπίδα των εθελοντών είναι ότι θα βρει κάποια στιγμή τη δύναμη να ξεπεράσει όσα του έλαχαν και να τα αφήσει πίσω του. Υπάρχουν σκυλάκια που όταν βλέπουν επισκέπτες φοβούνται, κρατούν αποστάσεις, δεν πλησιάζουν, έχοντας τραυματικές εμπειρίες, φαίνεται, από άλλους «ανθρώπους» τους οποίους έτυχε να συναντήσουν στο διάβα τους. «Νομίζω ότι τα σκυλιά εδώ δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένα» μας λέει με ειλικρίνεια η πρόεδρος και συνεχίζει: «Ένα σκυλί για να είναι ευχαριστημένο πρέπει να είναι στο σπίτι του. Ούτε και αυτά που είναι ελεύθερα είναι ευχαριστημένα. Το βλέπουμε σε αυτά που πάμε και ταΐζουμε στις γειτονιές, τα οποία, όταν φεύγουμε, τρέχουν πίσω μας».
Οι εθελοντές του Φιλοζωικού, μας λέει η κ. Καλαποθαρέα, καθημερινά πηγαίνουν σε γειτονιές και ταΐζουν τα λεγόμενα αδέσποτα σκυλιά και επιπλέον εμβολιάζουν και στειρώνουν. Μας είπε χαρακτηριστικά ότι πηγαίνουν φαγητό σε σκυλιά στην Τέντα της Καλαμάτας, στην Αγία Τριάδα, στο Πάρκο, στο Βιολογικό Καθαρισμό, στην πίστα καρτ, στη Μπούκα της Μεσσήνης και αλλού.
Ρωτήσαμε την πρόεδρο του Συλλόγου πώς προέκυψε η συνεργασία με το γερμανικό σύλλογο που τους βοηθάει. Εξήγησε ότι η σύνδεση έγινε από τον Αριστείδη Σιαπέρα, που ήταν ταμίας στο Φιλοζωικό της Καλαμάτας και έχει γίνει πρόεδρος τώρα στο γερμανικό σύλλογο. Οι Γερμανοί, λοιπόν, τόνισε η κ. Καλαποθαρέα, «δεν έχουν αδέσποτα, έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα και προσπαθούν να βοηθήσουν κι εμάς να το λύσουμε».
«Και γιατί εμείς έχουμε αδέσποτα ζώα;» ήταν η επόμενη ερώτησή μας, αν και η απάντηση που μας έδωσε είναι γνωστή σε όλους: «Εμείς έχουμε αδέσποτα, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί ανεύθυνοι ιδιοκτήτες και, εκτός αυτού, επειδή δεν εφαρμόζεται ο νόμος. Οι Γερμανοί μάς είπαν ότι έχουμε τον καλύτερο νόμο, το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν εφαρμόζεται. Δεν υπάρχει η βούληση για να εφαρμοστεί».
Αυτόματα ακολούθησε η επόμενη ερώτησή μας: «Γιατί δεν υπάρχει η βούληση; Μήπως έχει κόστος για το κράτος να εφαρμόσει το νόμο;». Κι εδώ η κ. Καλαποθαρέα απάντησε το αυτονόητο: «Το κράτος θα είχε οικονομικό όφελος και όχι κόστος, αν εφάρμοζε το νόμο που το ίδιο έφτιαξε. Αφενός, θα είχε έσοδα από τα πρόστιμα που θα επέβαλε σε όσους δεν τηρούν το νόμο και, αφετέρου, από τα έσοδα αυτά θα μπορούσε να φροντίσει τα όποια αδέσποτα υπήρχαν».
Το σημαντικό ότι είναι ότι το Φιλοζωικό στηρίζει πλέον έμπρακτα ο Δήμος Καλαμάτας, ενώ έχει ανακοινώσει ότι θα βοηθήσει και ο Δήμος Μεσσήνης. Όπως σημείωσε η πρόεδρος του Συλλόγου, ο Δήμος Καλαμάτας καλύπτει τα έξοδα για τις στειρώσεις και τις τροφές, ενώ θα διαθέσει και χώρο στα όρια της πόλης της Καλαμάτας για την προσωρινή φύλαξη των σκύλων, στους οποίους θα γίνεται στείρωση και επανένταξη. Σύμβαση για στειρώσεις έχει κάνει ο Σύλλογος και με το Δήμο Μεσσήνης, ο οποίος επίσης έχει εκφράσει τη διάθεση να παραχωρήσει κάποιον χώρο.
Παρόλη αυτή την υποστήριξη, ο Σύλλογος επιφορτίζεται με πολύ μεγάλο οικονομικό βάρος για να φέρει σε πέρας την αποστολή του, αφού καλύπτει τα έξοδα για την αποπαρασίτωση, τις αμπούλες, τη θεραπεία των άρρωστων ζώων κ.λπ. Υπάρχει η εντύπωση ότι η κατάσταση με τα εγκαταλειμμένα και αδέσποτα ζώα έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης. Δε συμφωνεί, όμως, η κ. Καλαποθαρέα, που τόνισε: «Εγώ δεν πιστεύω ότι φταίει η κρίση. Ένας που έχει ένα σκυλί δε νομίζω ότι δεν έχει δυνατότητα να το φροντίσει, να του δώσει φαγητό από το σπίτι, λίγο ψωμί. Η δική μου άποψη είναι ότι φταίει η ανευθυνότητα κάποιων ανθρώπων, που ούτε στειρώνουν το ζώο τους, αλλά ούτε το προσέχουν, ώστε να μη μείνει έγκυος, με αποτέλεσμα μετά να πετούν τα κουταβάκια στους δρόμους μέσα σε χαρτόκουτα ή ακόμη, όταν είναι πολύ μωρά, μέσα στους κάδους των σκουπιδιών. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα».
Ο Φιλοζωικός Όμιλος σε μια προσπάθεια να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για αυτό το σοβαρό πρόβλημα, ετοιμάζει μια μεγάλη καμπάνια, με επισκέψεις και ομιλίες σε σχολεία, διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων και άλλες δράσεις. Τόσο στην Κανέλλα Καλαποθαρέα όσο και στους άλλους εθελοντές, ιδίως την Ελένη Στυλιανοπούλου, τον Νικόλαο Θειακό, τη Βασιλεία Χανδρινού, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για ό,τι κάνουν, πάντα με ανιδιοτέλεια και με μόνο σκοπό την αγάπη τους για τα ζώα. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί ζουν δύσκολες και πιεστικές καταστάσεις. Μας είπε, κλείνοντας, η κ. Καλαποθαρέα: «Δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι χαρούμενη εδώ. Αν έβλεπες ότι υπάρχει κάποια βελτίωση, τότε θα μπορούσες να αισθανθείς μια ικανοποίηση. Όταν, όμως, βλέπεις ότι η κατάσταση, όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά μένει ίδια ή και χειροτερεύει, ιδίως τον τελευταίο καιρό, τότε απογοητεύεσαι…».
Έκθεση εικόνων
